Celal Vardar

Azraya Mektubumdur

Zaman dedikleri Düşman gibi ilerliyor torunum Göz açıp kapayınca Sen yedi yaşına basarsın Ben su içinde yetmişi omuzlarım Zaman düşman gibi ilerlesin Çıkıp gideriz kırlara Ben karınca şiiri yazarım Zeytin ağaçlarına Sen resimler yaparsın Kağıt fenerli, çingene pembeli resimler Güle oynaya asarız yıldızlara Zaman düşman gibi ilerlesin Hiç aklından çıkarma Yarınlar bizim Güzelim Şair : Celal Vardar

Abdurrahim Karakoç

Bayramlar hürmetine

Çift bayram tanırız ışıktan, nurdan Birisi Ramazan, birisi Kurban... Ya Rab, bayram eyle bayramımızı Yıka gönülleri kirden, çamurdan Şair : Abdurrahim Karakoç

Abdurrahim Karakoç

Aynaların ötesi

Her ne kusur varsa geçen zamanda; Suçsuzdur aynalar, ela gözlü yar Mecnunlar Mevlayı bulursa canda, El olur Leylalar ela gözlü yar Güzel açar güzelliğin sergisin Gün ağartır kara saçın örgüsün... Muhabbet faslında ölüm türküsün Kim söyler, kim çalar ela gözlü yar Estikçe iş çıkar işin içinde; Gençliğin hasret yer sevda göçünde Bilmez misin, dört mevsimin üçünde Kar olur yaylalar, ela gözlü yar Alı al, yeşili yeşilde ara; Ahirete gider kalbdeki yara... Ne yapsan bir daha çıkmaz dallara, Dökülen ayvalar ela gözlü yar Vakit dolar, nakit biter kasanda... Sevda bir kitaptır gönül masanda; Okusan da olur, okumasan da... Kapanır sayfalar ela gözlü yar Şair : Abdurrahim Karakoç

Abdurrahim Karakoç

Mihriban

Sarı saçlarına deli gönlümü Bağlamıştın,çözülmüyor mihriban Ayrılıktan zor belleme ölümü Görmeyince sezilmiyor mihriban Yar,deyince kalem elden düşüyor Gözlerim görmüyor aklım şaşıyor Lambada titreyen alev üşüyor Aşk kağıda yazılmıyor mihriban Önce naz sonra söz ve sonra hile Sevilen seveni düşürür dile Seneler asırlar değişse bile Eski töre bozulmuyor mihriban Tabiplerde ilaç yoktur yarama Aşk değince ötesini arama Her nesnenin bir bitimi var ama Aşka hudut cizilmiyor mihriban Boşa bağlanmış bülbül gülüne Kar koysan köz olur aşkın külüne Şaştım karabahtım tahammülüne Taşa çalsam ezilmiyor mihriban Tarife sığmıyor aşkın anlamı Ancak çeken bilir bu derdi gamı Bir kördüğüm baştan sona tamamı Çözemedim çözülmüyor mihriban Şair : Abdurrahim Karakoç

Açelya Aksoy

Umrumda Değil

Umrumda değil Bütün herkes karşı çıksın isterse Yeter ki sen sev beni İsterse bütün dünya gelsin üstümüze Yeter ki sen Benim gözlerimden Ayırma gözlerini Umrumda değil Savaş çıksın isterse Dağlar , denizler , yollar aramıza girsin Yeter ki uzaklarda , düşlerinde Senin kalbin Hep beni sevsin Umrumda değil Uçurumlar ayırsın yollarımızı Hiç üzülmeyeceksin Yüreğimizi sarsa da hasret sızısı Biliyorum Tüm kalbimle inanıyorum Sen hep beni seveceksin Şair : Açelya Aksoy

Ömer Faruk Toprak

Ateşe Dönük

Gecede ayaklarım ağır kurşun mafsallarım Yürüyorum bir dağ yolunda ateşe dönük Biraz yaklaşır mısın kır çiçeğim öksüz papatyam Silahsızım çevrilmişim yalnız sana anlatacağım İşte ateşledim cigaramı bir soluk aldım Tütün bastım yarama tuz koydum çaresiz Oysa damarlarım vuruyor dağ başlarına Eritiyor karanlığı ilkin gözlerin sonra dudakların Yanan cigaramın dumanında görüyorum seni Hep onsekiz Ağustos hep kızgın bir bakır Sonra bir Akdeniz sabahı aydınlık yüzün Rüzgarlı bir denizle kolkola kıyıda sen Kırık bir aynanın parçalarında sen İlkin saçlarını görüyorum tanıyamıyorum Sonra yüzünü dönüyorsun biraz Temmuz güneşi Öyle bir siluetin olmalı rüzgarda biraz sarı Tek tek ufak ufak çizgiler kağıtta Eğilirim suya yaprakların arasından bakarım Yüzünün bir yanı başlar konuşmaya Omuzumu sarsıyor anılar yürüyelim biraz Kolay mı çılgınlıklara yürek tutmak Biraz zehir sert içki sonra bir yudum soda Bir soluk bir soluk daha tut beni düşeceğim Yaklaştırıyor uzaklardan gelen bir türkü Önce seni sonra bir kenar mahalleyi İki saattir karamsarım ayakta duramıyorum Dolduracağım sabaha yaklaşırken dağ başında Mavi bir demir kadar sert olacağım Şair : Ömer Faruk Toprak

İlhan Görgülü

Olmuyor

Sevemedik kimseyi kolayca , Olmadı istenilen yar olmayınca , Tam bulduk derken , Geç kaldığımızı farkettik aniden. Gönlünü kaptırmış başka birisine , Dostça bakıyormuş ilişkimize , Bilmiyor ki sevgili , Acı çektiriyor hep bize. Başarılı bir geçmişimiz , ümit vaadeden bir geleceğimiz , Geniş ufkumuz , idealist kişiliğimiz , Doğru sözümüz , inanç kokan nefesimiz. Ama tek anlayamadığımız neden onun tarafından sevilememekteyiz. Ne istiyor anlamıyoruz , başkasında ne buluyor, Benden sürekli kaçıyor , dost kalalım diyor. Tamam unutalım olsun bitsin diyoruz ama , Yüreğimiz hiçde öyle söylemiyor.. Hep dert dinledik , hep sırdaş olduk , Yardım ettik , nese ve güven kaynağı olduk , Bazen abi, bazen kardeş , bazen arkadaş olduk. Birazda olsa yaralara merhem olduk , Ama kendi duydularımıza malup olduk. Şair : İlhan Görgülü

Necip Fazıl Kısakürek

Aynalar yolumu kesti

Aynalar, bakmayın yüzüme dik dik; İşte yakalandık, kelepçelendik! Çıktınız umulmaz anda karşıma, Başımın tokmağı indi başıma. Suratımda her suç bir ayrı imza, Benmişim kendime en büyük ceza! Ey dipsiz berraklık, ulvi mahkeme! Acı, hapsettiğin sefil gölgeme! Nur topu günlerin kanına girdim. Kutsi emaneti yedim, bitirdim. Doğmaz güneşlere bağlandı vade; Dişlerinde, köpek nefsin, irade. Günah, günah, hasad yerinde demet; Merhamet, suçumdan aşkın merhamet! Olur mu, dünyaya indirsem kepenk: Gözyaşı döksem, Nuh tufanına denk? Çıkamam, aynalar, aynalar zindan. Bakamam, aynada, aynada vicdan; Beni beklemeyin, o bir hevesti; Gelemem, aynalar yolumu kesti. Necip Fazil, Cile 1956 Şair : Necip Fazıl Kısakürek

Özdinç Barbaros

Zaten Yoksun

düşünüyorum seni, birden geliyor aklıma bakışların, gülüşün, cilveli kaçamak boyun büküşün. Ansızın seni ilk öpüşüm geliyor dudaklarıma, nasıl yaptım hala anlamıyorum. Yokluğun beliriyor yalnızlığımda neden sonra. Kapatıyorum kendime günü. Son ümitlerim de sende kaldı. Sende kaldı sevecenliğim, türkülerim, şarkılarım, renklerim, son çocukça yaşamalarım. Sana sevdanın koluna sarılmak, bana önceden yazılmış diyaloglar dokunuşlar, içi boş ve sevgisiz tenler var artık. Yaşamak özlemi ancak karanlık ormanların sisleri kadar net. Korkusu karanlıkta koşmanın yalnız gecelerde beni uyutmayan. Nerede yollar, ya kocaman bir çukursa koştuğumun sonu? Bilmeden nelere komik, nelere gözyaşı günlere uyanmak. Zormuş zorbalarla bir olup günü yaşamak. Anlamadım daha milyonca gerçeği ama, bildiğim şu ki zaten yoksun. Beyazların esir ettiği güzellik ve saflık senin çaresiz acizliğinde kaldı. Bana uzak oldu sevda. Sevdam ayaklarda, sevdam ellerin kahkahalarına tükürük oldu. Bedelini ödemeliyim herşeyin, dünya sevilen insanlara kalmalı. Sevdaları anlatmak sevda çekene düşmeli, ama boyuna susar sevda duyamazsın. Kim duyar ki içe akan gözyaşlarını, sessizce haykırılan ahı? Bilemezsin. Ki zaten yoksun. Geldiğim heryerde artık kimseye soramam seni. Şair : Özdinç Barbaros

FURKAN ÇIRAK

ZAMAN

Zaman, karşı gelemezsizsin asla, Yapamazsın onsuz hayatta asla. Can bedendeyken ister bir mutluluk, Zamanı neden sürekli unuttuk. Sen olma sakın zalimle yan yana, İyilik hayatta bunu unutma, Her yara gönül verip boş boş yatma, Zamanı neden harcadık her yana. Dünyada var sürekli bir sıkıntı, Para mı,ünvan için mi bıraktı. Olmasada yakınların yanında, Zamanı neden kullandık boşuna. Hep hatırla,saygılı ol heryerde, Terbiyeni layıkıyla kanıtla. İyi ol kötü olma her mevlide, Ver hayatını doğruluk adına, Zamanı neden zorladın bu yola. Anlıyorsun şuan beni, Kızıyorsun kendine,neden diye, iyi olmalısın severim seni,, Doğruyu araştır sen,üzme beni, Zamanı kullan kendini kahretme. Sivaslı ne yapa da seni üze, Güvenme her dike düze, Dostun için ne yaptın sor kendine, Her kızı kendine yarin bellemme, Zamanla insanları hiç kahretme FURKAN ÇIRAK

ESMERAY İZMİR

ZOR OLAN

BAZEN ŞÖYLE BİR DURUYORUM HIZLA AKIP GİDEN HAYATIMIN ORTASINDA. DURUYORUM DA DÜŞÜNÜYORUM; ACABA....??? NEDİR BU \ACABA\NIN İÇİNDEKİ KEDER? NİYE DURUP DURUP BİRİLERİNİ SEÇER? NEDİR BİLİYOR MUSUN DÜŞÜNCEMDEKİ ŞÜPHE VE EMİN OLAMAMA? SORARIM HEP KENDİME HAYATIN NERESİNDEYİZ, VE KİM BİLİR NE KADAR DAHA KALDI BELİRSİZ SÜREMİZ? KALP KIRMAMAK İÇİN GAYRETİMİZ SEBEPLİ Mİ GEREKSİZ Mİ BİLİNMEZ. SONUNDA KİMBİLİR NEREYE GİDECEĞİZ? YALNIZLIK MI SENSİZLİK Mİ BENİ BÖYLE İNCİTEN? HANGİSİ DAHA ZOR DİĞERİNDEN? DÜRÜST OLMAMGEREKİRSE SENSİZLİK BİR YERE KADAR AMA EN ZORU TABİİ Kİ;YALNIZLIK OLURDU Şair : ESMERAY İZMİR

Sunay Akın

Kova Kaleci

Yedi kova su yeterliydi Sivas?taki ateşi söndürmek için Oysa her biri Devlet dairez-sindeki kovaların Üstüne yazılı Altı harfli bir sözcüktü yangın Yedinci kova Taşar engellenemez biçimde Çünkü emekçilerin alın teriyle doludur İşte buyüzden Sinek ölüleri üstünde yüzemez Futbol takımında mahallenin Kova kaleciydi lakabım İlk kez sevinecektim buna Ama yalnızca Avuçlarıma alabildiğim suyu Bir kova gibi sivas?a taşıyamadım G harfi boştur yangın kovalarının Ki ortaya çıkar Dolu olarnları okununca Madımak otelinin merdivenlerinde Kurtulmayı bekleyenler için Verilen karar: yan ın Ve başında anladım ki bir kuyunun İpin ucunda Derinlerdeki suya uzanan Birer kova gibiydiler Yangınrları söndürmek isteyen Darağacına asılı devrimciler Şair : Sunay Akın

Yusuf Değirmenci

ARARIM

Sevenim olmadı bilmem ki neden Ben ölemem sevilmeden,sevmeden Arıyorum köy kasaba demeden Kalbimin içinde yari ararım Sararan gülümü kimse dermedi Şefkat göstermedi,sevgi vermedi Halimi hiç kimseler sormadı Benliğimi unuttum beni ararım Yalan dünya geniş midir,dar mıdır Bu inleyiş feryat mıdır zar mıdır Yaşam gerçek midir,zaman var mıdır Bu günü yitirdim,dünü ararım Şair Yusuf Değirmenci Şair : Yusuf Değirmenci

orhan arslan

Adıyaman nemrut

Adıyaman nemrut nemruttan seslendim ben Adıyaman a ne güzel bakılır nemruttan güneşe aya mucize bir eser bırakmışlar dünyaya örnek bir dağdır nemrut bütün dünyaya karakuş tümülüsü cendere köprüsü nemrutun kahtanın adıyamanın öyküsü vardır bunların her zaman türküsü örnek bir dağdır nemrut bütün dünyaya gelin görün gidin söyleyin yüksekliğini serinliğini güneşin güzelligini bütün dünyanını burada birleştidigini örnek bir dağdır nemrut bütün dünyaya Orhan arslan Adıyaman 05 05 2009 orhanares@hotmail.com Şair : orhan arslan

Nazım Hikmet

Büyük İnsanlık

Büyük insanlık gemide güverte yolcusu tirende üçüncü mevki şosede yayan büyük insanlık. Büyük insanlık sekizinde işe gider yirmisinde evlenir kırkında ölür büyük insanlık. Ekmek büyük insanlıktan başka herkese yeter pirinç de öyle şeker de öyle kumaş da öyle kitap da öyle büyük insanlıktan başka herkese yeter. Büyük insanlığın toprağında gölge yok sokağında fener penceresinde cam ama umudu var büyük insanlığın umutsuz yaşanmıyor. Şair : Nazım Hikmet

Nazım Hikmet

Ben Senden Önce Ölmek İsterim

Ben senden önce ölmek isterim. Gidenin arkasından gelen gideni bulacak mı zannediyorsun? Ben zannetmiyorum bunu. Iyisi mi,beni yaktırırsın, odanda ocağın üstüne korsun içinde bir kavanozun. Kavanoz camdan olsun, şeffaf, beyaz camdan olsun ki içinde beni gorebilesin Fedakarliğimi anlıyorsun vazgeçtim toprak olmaktan, vazgeçtim çiçek olmaktan senin yanında kalabilmek için. Ve toz oluyorum yaşiyorum yanında senin. Sonra, sende ölünce kavanozuma gelirsin. Ve orada beraber yaşarız külümün içinde külün ta ki bir savruk gelin yahut vefasız bir torun bizi ordan atana kadar... Ama biz o zamana kadar o kadar karışacağız ki birbirimize, atıldığımız çöplükte bile zerrelerimiz yan yana düşecek. Toprağa beraber dalacagız. Ve bir gün yabani bir çiçek bu toprak parçasndan nemlenip filizlenirse sapında muhakkak iki çiçek açacak : biri sen biri de ben. Ben daha ölümü düşünmüyorum. Ben daha bir çocuk doğuracağım Hayat taşıyor içimden. Kaynıyor kanım. Yaşayacağım, ama ,çok, pek çok, ama sen de beraber. Ama ölüm de korkutmuyor beni. Yalnız pek sevimsiz buluyorum bizim cenaze şeklini. Ben ölünceye kadar da Bu düzelir herhalde. Hapisten çıkmak ihtimalin var mı bugünlerde? Içimden bir şey : belki diyor. Şair : Nazım Hikmet

Nazım Hikmet

Açların Gözbebekleri

Değil birkaç değil beş on otuz milyon aç bizim! Onlar bizim! Biz onların! Dalgalar denizin! Deniz dalgaların! Değil birkaç değil be on 30.000.000 30.000.000! Açlar dizilmiş açlar! Ne erkek, ne kadın, ne oğlan, ne kız sıska cılız eğri büğrü dallarıyla eğri büğrü ağaçlar! Ne erkek, ne kadın, ne oğlan, ne kız açlar dizilmiş açlar! Bunlar! Yürüyen parçaları o kurak toprakların! Kimi kemik dizlerine vurarak yuvarlak bir karın taşıyor! Kimi deri... deri! Yalnız yaşıyor gözleri! Uzaktan simsiyah sivriliği nokta nokta uzayıp damara batan kocaman balı bir nalın çivisi gibi deli gözbebekleri, gözbebekleri! Hele bunlar hele bunlarda öyle bir ağrı var ki, bunlar öyle bakarlar ki!... Ağrımız büyük! büyük! büyük! Fakat artık imanımıza inemez tokat! Demirleşti bağrımız, çünkü ağrımız 30.000.000 deli gözbebekleri! Gözbebekleri! Ey beni ağzı açık dinleyen adam! Belki arkamdan bana bu kalbini haykırana -kaçık- diyen adam! Sen de eğer ötekiler gibi kazsan, bir mana koyamazsan sözlerime bak bari gözlerime; bunlar: Deli gözbebekleri! Gözbebekleri! Şair : Nazım Hikmet

Nazım Hikmet

Asya-Afrika Yazarlarına

Kardeşlerim bakmayın sarı saçlı olduğuma ben Asyalıyım bakmayın mavi gözlü olduğuma ben Afrikalıyım ağaçlar kendi dibine gölge vermez benim orda sizin ordakiler gibi tıpkı benim orda arslanın ağzındadır ekmek ejderler yatar başında çeşmelerin ve ölünür benim orda ellisine basılmadan sizin ordaki gibi tıpkı bakmayın sarı saçlı olduğuma ben Asyalıyım bakmayın mavi gözlü olduğuma ben Afrikalıyım okuyup yazma bilmez yüzde sekseni benimkilerin şiirler gezer ağızdan ağıza türküleşerek şiirler bayraklaşabilir benim orda sizin ordaki gibi kardeşlerim sıska öküzün yanına koşulup şiirlerimiz toprağı sürebilmeli pirinç tarlalarında bataklığa girebilmeli dizlerine kadar bütün soruları sorabilmeli bütün ışıkları derebilmeli yol başlarında durabilmeli kilometre taşları gibi şiirlerimiz yaklaşan düşmanı herkesten önce görebilmeli cengelde tamtamlara vurabilmeli ve yeryüzünde tek esir yurt tek esir insan gökyüzünde atomlu tek bulut kalmayıncaya kadar malı mülkü aklı fikri canı neyi varsa verebilmeli büyük hürriyete şiirlerimiz Şair : Nazım Hikmet

Rıfat Ilgaz

Alişim

Kasnağından fırlayan kayışa kaptırdın mı kolunu Alişim! Daha dün öğle paydosundan önce Zileli?nin gitti ayakları. Yazıldı onun da raporu: ?İhmalden!? Gidenler gitti Alişim, boş kaldı ceketin sağ kolu... Hadi köyüne döndün diyelim, tek elle sabanı kavrasan bile sarı öküz gün görmüştür, anlar işin içyüzünü! Üzülme Alişim, sabana geçmezse hükmün Ağanın davarlarına geçer... Kim görecek kepenek altında eksiğini kapılanırsın boğazı tokluğuna. Varsın duvarda asılı kalsın bağlaman beklesin mızrabını. Sağ yanın yastık ister Alişim, sol yayın sevdiğini. Ama kızlar da, emektar sazın gibi, çifte kol ister saracak! Şair : Rıfat Ilgaz

Rıfat Ilgaz

Geç Azizim Geç

Biz de yasariz azizim, Yasamaya gelince, biz de yasariz ama, Olmuyor cebimizden kattigimizla eglenmek, Gönlümüzden katalim, Varlikli kisileriz neseden yana. Pazarimiz hos mu geçecek, Sart degil Büyükada, Heybeli; Çok bile gelir kayigi Hristonun: Sekiz arsin iki karis, Kiz gibi Cibali yapisi. Bir isaretimize bakar Çikmazsa baligi alesta, Aylardan temmuz, günlerden pazar; Yenikapi açiklarindayiz... Birakin Hasan geçsin kürege, Utandirmaz bu kollar sahibini. Kabarmaz bu avuçlar On ikisinden beri nasirlidir. Fazla külfet istemez, Bol sigaramiz olsun, Köfte, ekmek, domates yeter. Karimiz, sevgilimiz yanimizda Basaltinda sarap testisi... Dedik ya bugün pazar Belki genç arkadasi "Ilk defa günese çikardilar", Isteriz bütün dostlar aramizda olsun; Kiminin Hanyadan gelir selami, Kiminin Konyadan Sandalimiz genis degil, ne çare, Gönlümüz kadar. Ne yapalim bol sarabimiz var ya, Onlarin sagligina içecek; Gün ola harman ola!.. Anlariz biz de bu islerden, Elimiz degdi de oksamadik mi, Su "pür hayal" saçlari ? Kim istemez "yâr"i uyutmasini "sine" de Batan güne karsi, "Bâde" içmesini "Yâr eli"nden? Gözü kör olsun felegin, Gelecekten umudumuzu kesmedik, Içimiz öylesine ferah... Son kadehlere dogru sorsun, Sesi en güzelimiz bizden: "Gam, keder ne imis?" Yontulmamis sesimizle cevabi hazir: "Geç azizim, geç!" Şair : Rıfat Ilgaz

Rıfat Ilgaz

Bizim Kasabamız

Ortasindayiz memleketin, Uzak degiliz Ankaradan Yakiniz yakin olmasina; Gelen olmaz, Halimizi gören olmaz. Asfaltmis yollari boydan boya, Lambalar yanarmis dizi dizi. Büyük laflar eden Büyük adamlari varmis. Dayali döseli apartmanlarinda Seçme insanlar yasarmis, Yasarmis yasamasina. Ama sokaklarinda bizim kasabanin Idare lambasi yanmaz, Göz gözü görmez, tozdan dumandan Oysa ki belediyemiz vardir Kavga dövüs seçtigimiz Belediyesinde meclisimiz vardir, Vardir var olmasina. Kerpiçtir evlerimiz, Yatariz ahir sekisinde Bir yanimizda karimiz, çocugumuz Bir yanimizda çiftimiz, çubugumuz Tezek yakariz odun yerine; Saç üstüne saman yakariz, Gaz yerine. Dügün olur, dernek olur, Kazimin girnatasinda ayni hava: "Ankaranin tasina bak" ... Bir topragimiz vardir bize dost Iki agiz bugday verir, Ama ne bugday Ambarlar almaz, gömeriz. Yil olur tohumluk kalmaz elimizde, Tarla gider tapu gider. Ugras didin altimizda hasir yok, Sen gelde isin çik içinden: "Tarla mi kesekli, biz mi kaçamiyok?" Fakiliya tren gelir Kayseriden, Biner gider issiz kalan köylümüz. Bulgur gider, pekmez gider elimizden, Ankaradan emir gelir, Nutuk gelir. "Nevürek, hemserim, nevürek. Aglayak da gözden mi olak, Dövünek de dizden mi olak." Şair : Rıfat Ilgaz

Rıza Polat Akkoyunlu

Bende Kalan Mektuplar 4

Bu gece yılbaşı, Başkente kar yağıyor, nokta noktam, Başkente kar. Ve tütüyor gözlerimde, Küllenmiş bir mangal gibi eski hatıralar.. Başkente kar yağıyor, Başkente kar... Bu gece yılbaşı, Bilirsin ki nokta noktam, Yılbaşlarında hesaplanır Çoğu zaman, İnsanların yaşı! . Bu gece yılbaşı. Tokmaklarında yirmi dört hece, Eğilip üstüme sessizce, Şehrin kule saati Bilirimsin nokta noktam, Bilirmisin ne dedi: "Şair! Kutlu olsun, yaş otuz yedi..." Ve bir el, saçlarından tutarak kalbimi, Sana kadar sürükledi... Bu gece yılbaşı, Başkent ayakta, Çalınan Tuna Dalgalar dır komşu plakta. Nede kıvrak bu vals havası... Başladı gönlümün yine, On yıl evvelki kanaması. Ne günlerdi o günler, cancağızım, Ne günler.. Sen on yedisinde, Sevgilerin sisinde Başı duman duman bir kız. Ben, Yirmi dört üstünde, Gönlü her güzelle nişanlı, Öylesine bir şair, Öylesine bir delikanlı. Ne de çabuk geçti zaman, Hey gidi dünya hey... Bu gece yılbaşı, Dışarıda kar yağıyor, Dışarıda kar. Ve tütüyor gözlerimde, Küllenmiş bir mangal gibi eski hatıralar: Köşede bir kırlent, Kırlentte bir resim, Resimde bir mevsim Bartında bahar.. Elimle yapmışım: Asma köprüsünde kocaman deresi. Sağda lise, Solda, "Çakırbeyler" in elma bahçesi Derede bir kayık, Kürekde sen, Dümende ben, Hava berrak, Hava temiz, Ve sularda sarmaşan gölgemiz.. Bu gece yılbaşı, Başkent ayakta. Çalınan (Tuna Dalgaları) değildir artık Komşu pikapta. Gönlüm bu diyardan çok çok uzakta... Dışarıda kar yağıyor, Dışarıda kar Ve tütüyor gözlerimde, Küllenmiş bir mangal gibi eski hatıralar Şair : Rıza Polat Akkoyunlu

Rıza Polat Akkoyunlu

Bende Kalan Mektuplar 3

Bahar başladı, nokta noktam, Ankarada bahar... Veriminde toprak ana, Aylar var ki sana, Tek satır yazamadım. Oysaki, şimdi mevsim bahar, Ötüşlerde adın, Kokuşlarda tadın Var. Artık yazmalıyım... Takvime baktım bu sabah, Ayrılalı, beş ay olmuş, Düşün ki nokta noktam. Beş ay denilen nesne tam, Yüz elli gün eder.. Bunca uzun bir ayrılıksa, İnsanı her şeye küskün eder... İnan bana nokta noktam, İnan bana... Dargınlığım herkese, Ve tek hasretim sana. Düşünüyorum, Hava keskin kokularla dolu, Düşünüyorum, " Aşıklar pazarı " na çıkan yolu Düşünüyorum, Bu yolun sağında yükselen, Her geçişte penceresinden, Tebessümler gelen, Bahçesinde iri Kayısı gülleri Açan evi... Düşünüyorum, Bir türlü gelmiyor, Düşüncelerin ardı: Ablan yanımda çorapsız gezer, Baş örtüsüz annen, Benden, Kaçardı! .. Düşünüyorum: Bu mevsimde baban, Bir yerine iki şişe içerdi. Miyoplaşınca gözleri, " Şair! iç be oğlum, Bahar dişidir, doğurur... " derdi. Bahar başladı nokta noktam, Ankarada bahar, Gönül ufkumda yağmur bulutları; Cennet olsa da artık, Sevmiyorum, sevemiyorum, Sensiz baharı? Şair : Rıza Polat Akkoyunlu

Rıza Polat Akkoyunlu

Bende Kalan Mektuplar 2

Dün bir dosttan Uzun bir mektup aldım. Beni anlatmış sana, Ve sen ona, "Unuttum artık onu! " demişsin. Hem bu sözü gülerek Medar-ı iftiharla söylemişsin Unutamazsın! Nokta noktam Unutamazsın! Çünkü inan, Unutmak için, Önce unutulmak gerek, Oysaki sen, Hala bende esen, Eski kavak yelisin. Unutamazsın.. Kan değil, tüküremezsin, Ruj değil, Silemezsin, Dişi dudaklarına, dişlerimle yazdığım, Dört heceli adı.. Unutamazsın.. Seninle biz, Hala bir kabukta, İki badem içi gibiyiz. Baharsın, Kokacaksın.. Güneşsin yakacaksın, Sabah yatağım kadar rüya dolu. Sabah yatağım kadar sıcaksın.. Unutamam, Unutamazsın Şimdilik bu kadar.. Öbür mektuba, Daha diyeceklerim var. Gücenme sakın, Darılma bana, Ankara günlerinin bem beyaz ufkundan, Binlerce selam Sana? Şair : Rıza Polat Akkoyunlu

Rıza Polat Akkoyunlu

Mezarcı

Bağrımdaki yaradan daha derin olacak Kaz mezarcı! Derin kaz, onu kimse görmesin, Bu karanlık mabede öksüz aşkım konacak Kaz mezarcı! Geniş kaz, tüylerin ürpermesin. Göründü bak karşıdan kafilenin bir ucu, Gündüzler gece artık, geceler zindan bana! Bu gelen sevgilimdir, ademe giden yolcu Kaz mezarcı" Derin kaz, ellerin yana yana. Çakılları temizle! Haydi artık mezarcı! Hazan olan aşkımı derine gömeceğim, Parçalarsa kalbimi azrailin kırbacı, Bu karanlık mabedin hüznünü emeceğim. Ört mezarcı! Artık ört, ellerin yana yana Gündüzler gece artık, geceler zindan bana. Şair : Rıza Polat Akkoyunlu

Rıza Polat Akkoyunlu

Bende Kalan Mektuplar 1

Sen ey Yirmi dört baharımın en güzel süsü Sen ey Mutlu günlerimin mutlu türküsü Sen ey İlk yaz akşamları kadar güzel çocuk Sen ey Altın gözlerinin hisli dünyasında Ölümsüz bir yolculuk yaratan Sen ey Çıplak bir hançer gibi boylu boyunca Gönlümde yatan Sen ey Her şeyim olan herşey: Son mektubunda Söz verdin, tut diyorsun Unuttum, unut diyorsun... Unutmak mı? Ne mümkün seni unutmak... Güneş tekrar doğmayı unutabilirmi hiç? Gönül ferman dinler söz tutabilirmi hiç? Sen ey Yirmidört baharımın en güzel süsü, Sen ey Mutlu günlerimin mutlu türküsü, Sen ey Her şeyim olan her şey.... Şair : Rıza Polat Akkoyunlu

Yusuf Değirmenci

ALABORAYIM

Sevdanın gergefinde Sevgi dokumaktı amacım Hicranı Rüzgarlara savurmaktı gayem Sekiz şiddetindeydi gidişin Yüreğimde depremler yaşıyorum,, Birer,birer kırılıyor umutlarım Kırılıyor fay hatlarım Çaresizliğe tutsağım küskün Aciz duruma düşürüldüm suskun Bir yalnızlık kuyusundayım bitkin Tükenmişliğimi hissediyorum Islah olamaz yarayım Ben sensiz sevgi yoksunuyum Aşka fukarayım Bir bahtı karayım Yıkıldı sabır barajım Sele döndü isyanım Tutamıyorum kendimi Arzuma nasıl gem vurayım Kıyılarımı yalayıp yıkarken ihtiraslar Nerde nasıl durayım Seni sevmişim Sana alışmışım Sana bağlanmışım Yelken açmışım umut denizlerine İhanetin rüzgarları esti biranda Devrildi sevgi yelkenlim Alaborayım Şair Yusuf Değirmenci Şair : Yusuf Değirmenci

Duran Savaşlı

ADAMIM

Mutluluk ve mutsuzluk resmedilmez . Yaşanır adamım. Kolay mı sanırsın Onların tanımı . Kolay mı dallara tünemiş kuşlarda ses olmak . Kainatın sırrını çözen bilgede poz . Monarşist generalin zapt ettiği kalede bayrak . Hırsına köle siyasetçide caka . Kolay mı sanırsın mutluluğu anlatmak . Volkan misali yanan yüreklerde . Kısrak tay misali dolu dizgin sevda yaşamak. Mutlu mutsuz bakışlarda saklı göz yaşı . Sevdalı bakışlarda sevsen kalbe akmak Kelebek ömründe bir asır yaşamak Kolay mı sanırsın aşkları sevdaları anlatmak. Savaş meydanlarında isim sormayan kurşunda . Uğradığı her beden için erken ölümü. Umuda hayata çaresiz sallanan eli bakan gözleri . O gözlerde yarım kalan aşkları,umutları,hayalleri, Söyler misin resmetmek mümkün mü. Kolay mı sanırsın anlatmak ÖLÜMÜ. 08.06.2009 Şair : Duran Savaşlı

Ozan ve Umut

Anneme Acılarımla 1

ANNEME ACILARIMLA 1 ( Bir Levent ÜRÜN acısalıdır ) İşte sende gittin, gittin acılarla bilinmeze, ugratılarak hüzünlere, yaşamın gölge kısmında, kaybolarak gittin. Oradada bu ülkedeki gibi, acılara esir ediyorlar mı... Anne, ben yine umudun peşindeyim. ama acılarda benim peşimde hep. Çekerken acıları insanlık, mutlulugu yakıştıramaz oldum kendime. Ekmekler, kan,haram kokuyor. İnsanlar, sahtelik,kahpelik saçıyor. Dogmak kolay, lakin asıl yaşamakmış olay. Başkaldırıyorum artık anne! Senin sessiz isyanlarını duyardım hep, sen bana aldırma derdin ama artık duymuyorum. Ölmek için yaşıyorum anne, acı çekmek için varım sanki. Acılarımla geliyorum bende, gülmeyen yüzünle, yüregimin sancılarıyla, yok edilmişlikle geliyorum yanına. Sevinsem öldügüne, kızar mısın anne, her gün ölmektense, acılarını görmektense. Yüzün gülmedi, biliyorum güldüremedim, kendimide. Geceler arkadaşım, beni saran annem oldu. Benim sevgilerimi, yüregimden çıkarmaya çalışıyorlar anne. Umudumu dahi umutsuz bıraktılar. Umudu bile yasaklanmışlardanım... Saygılar,sevgiler ve acılarımla... Levent ÜRÜN ESERLERİ TELİF HAKKI İLE KORUNMAKTADIR. İZİNSİZ YAYIMLANMASI VE İSİM DEĞİŞİKLİĞİ HALİNDE; ACİLEN VE MECBUREN,HUKUKİ YOLLARA YÖNELİNECEKTİR... ( Not ; Bu şiir Yazarın sitesinden izinle alınmıştır...) Şair : ozan ve umut

Reşit ASLANOĞLU

ADIM YANLIZ

Adım yanlızlık Mahkum gözlerim karanlık Virane yüreğim yaralı Nereye dönüp baksam barazlık Ay akşamdan ışıktır Gün doğmak bilmez Bir başamıa syfalarda Kalem tükenmek bilmez Uzak ümitlerin beraatı Tek celsede bitti ömrüm Gönlüm ağır ağır düşüyor Başımı tek kalemde asarım Adım yanlızlık Şair : Reşit ASLANOĞLU

Fikran ÜNAL

Ağlarsın.

Bana sorsalar ne derim bilmem, Nasıl nefes alırsın öyle derinden Hep duygulanırsın yaş boşanır gözünden Sevda türkülerimi söyler ağlarsın. Birzamanlar savurup saçlarını gezerdin, Hayat ezbere kitap okumak zannederdin, Bitmez bir enerjidir sevgi derdin Bilmem geçmişini düşünüpte mi ağlarsın Öyle çıkmazlara batmışın ki çırpınma Yürü git artık bakma ardına. Geçmiş fayda vermez yarınlarına Bilmem ne kaybettin böyle ağlarsın, Hayat kısacık bir viraj gibi. Adımların hesaplı olsun dönmek için Zaman bırak kendine gülmek için Bilmem yolunu kaybettinde mi ağlarsın Unutma sen bu günleride ilerde daha çok ararsın. Şair : fikran ünal

Bekir Yalçınkaya

Ashaba Çekişin Vardı Muhsin Başkan

-Muhsin Yazıcıoğlu’nun aziz hatırasına Bir can Yunus’caydın fani Dünya’da GÜL gibi kokuşun vardı Muhsin Bey! Maraş’ın dağında, karlı rüyada Arz’a son bakışın vardı Muhsin Bey! Ecel Dağ başına durdu Muhsin Bey! Başın secdeciydi, dizin rükûda Ondan medet verdi Zindan’da Hüda Kaç LİDER razıdır böyle sükûda Kaç GÜL’e nakışın vardı Muhsin Bey! GÜL kopardı dağın ardı Muhsin Bey! Kime nasib böyle bir SEFERBER’lik Tacettin’in Dergâhı’nda NEFER’lik Dâvân asildi, gayen BÜYÜK BİRLİK Üf.! deyip yakışın vardı Muhsin Bey! Senin çok.. çok işin vardı Muhsin Bey! Bolluktan bir kısır GÜN’e çıkmıştın HİLAL kuşağında bir GÜL ekmiştin Esasta RUH’u TEVHİD’e çekmiştin ASHAB’a çekişin vardı Muhsin Bey! BİLAL’ce mertlerin merdi Muhsin Bey! Solmayan bir YEDİGÜLVEREN gibi Gönülden gönüle bir yâren gibi Akif’in mülkünde ALPEREN gibi Zirveye çıkışın vardı Muhsin Bey! Yurdun mukaddesat yurdu Muhsin Bey! Dua olsun; yer al Cennet-i Şol’da Bir ŞEHİD gözüyle bak, FURKAN ol da Milyonlarla yürüdüğün Hakyol’da Yine bir yokuşun vardı Muhsin Bey! Seni bu yokuşlar sardı Muhsin Bey! Şair : Bekir Yalçınkaya

Oğuz Aktaş

Adam Gibi

"İnsanlığa,gelince su gibi". Bonkörlüğe,gelince deniz gibi. Alçak,gönüllüğe gelince dağ gibi. Merhametliğe,gelince yol gibi. "Şefkatlıkta,orman gibi". Sevgi ve saygı da,göl gibi. Dürüstlükte,sel gibi. Haysiyette ve gururda,rüzgar gibi. "Delikanlılıkta,şimşek gibi". Yüreklilikte,bulut gibi. Mertlikte,toprak gibi. Yiğitlikte,çamur gibi. "Yani,lafın kısası". Adam gibi,adam ol. Ekmeğine,sadık ol. Yalan ve dolan,konuşma. "Sevsinler,seni bu ahlakla". Görmesinler,insafsızlıkla. İnsancasına,gör şu dünyayı. Adam gibi,adam ol itibar kazan. "O,zaman gelir sevgi ve saygı". Unutulur,adam olmadığın. Adam gibi,adam ol. Şahsiyettin ve onurun,kazansın. "Eğer,bilirsen doğru yolu". Düşmesin,koru. Elbet,Allah a seni görür. Adam gibi,adam gibi hak yolu. Şair : Oğuz Aktaş

Yusuf Değirmenci

ARARIM

Sevenim olmadı bilmem ki neden Ben ölemem sevilmeden,sevmeden Arıyorum köy kasaba demeden Kalbimin içinde yari ararım Sararan gülümü kimse dermedi Şefkat göstermedi,sevgi vermedi Halimi hiç kimseler sormadı Benliğimi unuttum beni ararım Yalan dünya geniş midir,dar mıdır Bu inleyiş feryat mıdır zar mıdır Yaşam gerçek midir,zaman var mıdır Bu günü yitirdim,dünü ararım Şair Yusuf Değirmenci Şair : Yusuf Değirmenci

ömer öztepe

AYŞEM

Gönlümün tamamı isminin nakşına, Düşlerimde düşlerim döndü şaşkına. Şu garip aşığın garip aşkına, Yare mi,derman mı,dert misin Ayşem? Bu aşkı gönlümde sezemedim, Bir türlü aşkından bezemedim, Ne halini, ne halimi çözemedim, Şarkı mı,şiir mi,sual misin Ayşem? Gönlünden gönlüme ateş attın, Düşlerimde dolandın, gözlerimde yattın. Kalbimde büyüyüp, kalbime battın, Yalnız son gecem,son hecem misin Ayşem? Dünya kararsa rengi aklanmaz, Kelimeler çoğalsa,ismi saklanmaz, Dalları bağlansa kendi koklanmaz, Lale mi,Sümbül mü,Gül müsün Ayşem? Sensiz kalabalık yollara bakan, Sensiz karanlık yolları yakan, Sensiz boş boş yıllara akan, Durgun başım,sondamla yaşım mısın Ayşem? Gözlerim bulandı yolumu seçemedim, Yolum kesikti,bir türlü geçemedim. Kanatlanıp, kuş olup uçamadım , Mızrak mı,kurşun mu,tuzak mısın Ayşem? Belki bir akşam koşarsın, Belki gözyaşım olur akarsın, Belki gönlümde gül olur açarsın, Ya boynun büker, ya solarsın Ayşem. Yollarıma salma engelleri artık. Bugün halim yok, aklım karışık. Zaman çok kısa, düşlerim darışık. Dert vermeye alışık, dert misin Ayşem? Bilki uzak bir yoldan gelmişim, Yaralanmış ,yorulmuş kalmışım. Sen gibi dermana muhtaç olmuşum, Gözlerim yalan,sözlerimde yalanmı Ayşem? Gözlerimden yaş akar bir çareye, Seni ne inandırır bu yareye ? Aşığın ateşinden kalan közler mi ? Yanık bir yürek,kanlı bir gömlek , Yoksa bu yazılı sözler mi Ayşem? 06/01/2001 ömer öztepe erzurum Şair : ömer öztepe

Emre KILIÇ

Aşk Zeynepe Yazılmış Bir Şiir

Hayat hicranı dediğim günlerden bir gün daha yaşanıp giderken... Sevdiğim biriciğim yine yok yanımda... Ben yapa yalnız hicranı yaşıyorum.. Ben seni istiyorum bir hafta değil bir ay değil bir yıl değil... Öyle oluyorum ki bazen... Yaşadığım, Hayatım boyunca özlem duyduğum, Hasret duyduğum her şeyin sevdiğimde olduğuna inanıyorum... Seni çok ama çok seviyorum... Ben seni kocaman bir yürekle sevdim... Gözlerim değil, yüreğimdi seni gören... Sen damarlarımdaki kana karışıp geldin oturdun yüreğime...Bir başka yerde olamazdın zaten... Sen benim en değerli yerimde, Yüreğimde olmalıydın... Orada kalmalıydın... Çok aşka ev sahipliği yapan bu yürek ilk kez bu kadar kolay kabullendi seni... Herhangi bir konuk değildin artık... Bu yüzden ne uğurlama nede ağırlama faslı vardı... O yüreğin gerçek sahibiydin... Şimdi sonbahar kışa giriyoruz ya... Ben dört mevsimi baharı yaşadım seninle... Çiçek açtın yüreğimde... Gök kuşağı zayıf kaldı senin renklerin karşısında... Taze bir yaprak gibiydin... Yeşildin... Açelyaydın pembeliğinle... Üzerine çiğ taneleri düşmüş sarı güldün... Kırmızıydın... Ateş gibi ve maviydin en çok bu renkle anmayı sevdim seni... Denize tutkundum ya... Denizi sensiz seni denizsiz düşünemezdim... Seni severken dünyayı sevdim ben insanlarıda.... Kendime bile dar gelirken içinde herkese yer olan bir hayatın sahibiydim artık... En kızgın en tahammülsüz olduğum anlarda bile seni düşünmek yetti bana... İçimdeki sevinç yüzüme yansıdı... Güldüm... Beni öyle güldüren senin sevgindi ve ben kaygısız içten gülüşün nedemek olduğunu, nasıl güzel bir şey olduğunu anladım... seninle... Her şeye rağmen sevdim... Elimden tuttuğunda... Patlamaya hazır bir volkan gibi hissederdim kendimi... Menzil sendin ve o menzile ulaşmak isteyen için önüme çıkan her şeyi yok edebilirdim... Sana ulaşmamı engelleyecek her şeyi eritirdim kül ederdim.... Sana ulaştığımdaysa sakin bir göle dönüşürdüm ve o göle bir tek sen gire bilirdin... Sevdiğim... Hayrandım ya her halin çekti beni... Duruşun, uyuman, gülmen, kızman, şaşkınlığın, saflığın, kurnazlığın, çocukluğun, olgunluğunu sevdim... Sesini de sevdim suskunluğunu da... Küçük oyunlarını, kaprislerini, sitemlerini, korkularını da sevdim... Seni ve o doyumsuz sevdanı.... Uçarı sevdanı anlatacak kelime bulamadım çoğu zaman... Sığmadın cümlelere ve hiç bir cümle seni yeterince tarif edecek kadar derin olmadı.... Seni severken yorulmadım çünkü sen yaşam kaynağımdın... Her gün yenilendim seninle çoğaldım, büyüdüm.... Eksik neyim varsa tamamlandı... Ölmeyecektim çünkü sen ölmezliğin ta kendisiydin... SEVDİM ÖTESİ YOK Şair : Medya Emre KILIÇ

Hüsrev Hatemi

Selanik Şarkısı

Eski duyarlıkları özleme hiç, Aramak boşuna, yok onlar... Giriş kapısı yıllardır çivili, Kırık camlı otelde olmalılar; Çünkü onlar da Selânik?de Metrûk bir otelde öldü. Vardar kapısı mıydı ey kalbim, Yoksa Egnatia caddesi miydi? Günlerimiz zaman çeşmesinden, Akarak tükendi bitti; Beyaz kuleler ömrümüzde ender... Ve güvercinlerdir ki sevinçler, Muttasıl kaçarlar bizden. Ah Namıka Hanım, bilmem kimdiniz. Bana mümkünse söyleseniz... Neden bu Hüzün Bedesteni? Bir de nedendir ki sevinçler, Hep terkederler beni. Şair : Hüsrev Hatemi

Hilmi Yavuz

Doğunun kadınları

biz batan güne sahip çıktığımızda ay, bitliste sarı tütün ya da bir akarsu imgesi gibi yiğit ve bütün bir ağıttır kadınlarımızda onlar hüznü bir çeyiz çileyi ince bir nergis ve gülerken bir dağ silsilesi taşırlar ve birer acıdan ibarettirler kayıtlarımızda kadınlar ki alınlarımızda doğuyu mavi bir nokta ve yazgıları çok uzakta bir nehir yoluna karışırlar ölümleri duvaktan beyaz ve ahlat, erciş, adilcevaz üzerinden geçen bir kederle yarışırlar ve birer yazmadan ibarettirler sevdalarımızda biz bir yazın ayağında en küçük bir gurbeti bile içi titreyerek okuyan ve bir gülü tersinden dokuyan umutlarımızda başlığı kınadan turaç bebesi doğuştan kıraç ve bir ninniyle darılıp bir türküyle barışırlar ve birer hasretten ibarettirler mektuplarımızda Şair : Hilmi Yavuz

Emre KILIÇ

Aşk Zeynepe Yazılmış Bir Şiir

Hayat hicranı dediğim günlerden bir gün daha yaşanıp giderken... Sevdiğim biriciğim yine yok yanımda... Ben yapa yalnız hicranı yaşıyorum.. Ben seni istiyorum bir hafta değil bir ay değil bir yıl değil... Öyle oluyorum ki bazen... Yaşadığım, Hayatım boyunca özlem duyduğum, Hasret duyduğum her şeyin sevdiğimde olduğuna inanıyorum... Seni çok ama çok seviyorum... Ben seni kocaman bir yürekle sevdim... Gözlerim değil, yüreğimdi seni gören... Sen damarlarımdaki kana karışıp geldin oturdun yüreğime...Bir başka yerde olamazdın zaten... Sen benim en değerli yerimde, Yüreğimde olmalıydın... Orada kalmalıydın... Çok aşka ev sahipliği yapan bu yürek ilk kez bu kadar kolay kabullendi seni... Herhangi bir konuk değildin artık... Bu yüzden ne uğurlama nede ağırlama faslı vardı... O yüreğin gerçek sahibiydin... Şimdi sonbahar kışa giriyoruz ya... Ben dört mevsimi baharı yaşadım seninle... Çiçek açtın yüreğimde... Gök kuşağı zayıf kaldı senin renklerin karşısında... Taze bir yaprak gibiydin... Yeşildin... Açelyaydın pembeliğinle... Üzerine çiğ taneleri düşmüş sarı güldün... Kırmızıydın... Ateş gibi ve maviydin en çok bu renkle anmayı sevdim seni... Denize tutkundum ya... Denizi sensiz seni denizsiz düşünemezdim... Seni severken dünyayı sevdim ben insanlarıda.... Kendime bile dar gelirken içinde herkese yer olan bir hayatın sahibiydim artık... En kızgın en tahammülsüz olduğum anlarda bile seni düşünmek yetti bana... İçimdeki sevinç yüzüme yansıdı... Güldüm... Beni öyle güldüren senin sevgindi ve ben kaygısız içten gülüşün nedemek olduğunu, nasıl güzel bir şey olduğunu anladım... seninle... Her şeye rağmen sevdim... Elimden tuttuğunda... Patlamaya hazır bir volkan gibi hissederdim kendimi... Menzil sendin ve o menzile ulaşmak isteyen için önüme çıkan her şeyi yok edebilirdim... Sana ulaşmamı engelleyecek her şeyi eritirdim kül ederdim.... Sana ulaştığımdaysa sakin bir göle dönüşürdüm ve o göle bir tek sen gire bilirdin... Sevdiğim... Hayrandım ya her halin çekti beni... Duruşun, uyuman, gülmen, kızman, şaşkınlığın, saflığın, kurnazlığın, çocukluğun, olgunluğunu sevdim... Sesini de sevdim suskunluğunu da... Küçük oyunlarını, kaprislerini, sitemlerini, korkularını da sevdim... Seni ve o doyumsuz sevdanı.... Uçarı sevdanı anlatacak kelime bulamadım çoğu zaman... Sığmadın cümlelere ve hiç bir cümle seni yeterince tarif edecek kadar derin olmadı.... Seni severken yorulmadım çünkü sen yaşam kaynağımdın... Her gün yenilendim seninle çoğaldım, büyüdüm.... Eksik neyim varsa tamamlandı... Ölmeyecektim çünkü sen ölmezliğin ta kendisiydin... SEVDİM ÖTESİ YOK Şair : Medya Emre KILIÇ