Emre KILIÇ

Aşk Zeynepe Yazılmış Bir Şiir

Hayat hicranı dediğim günlerden bir gün daha yaşanıp giderken... Sevdiğim biriciğim yine yok yanımda... Ben yapa yalnız hicranı yaşıyorum.. Ben seni istiyorum bir hafta değil bir ay değil bir yıl değil... Öyle oluyorum ki bazen... Yaşadığım, Hayatım boyunca özlem duyduğum, Hasret duyduğum her şeyin sevdiğimde olduğuna inanıyorum... Seni çok ama çok seviyorum... Ben seni kocaman bir yürekle sevdim... Gözlerim değil, yüreğimdi seni gören... Sen damarlarımdaki kana karışıp geldin oturdun yüreğime...Bir başka yerde olamazdın zaten... Sen benim en değerli yerimde, Yüreğimde olmalıydın... Orada kalmalıydın... Çok aşka ev sahipliği yapan bu yürek ilk kez bu kadar kolay kabullendi seni... Herhangi bir konuk değildin artık... Bu yüzden ne uğurlama nede ağırlama faslı vardı... O yüreğin gerçek sahibiydin... Şimdi sonbahar kışa giriyoruz ya... Ben dört mevsimi baharı yaşadım seninle... Çiçek açtın yüreğimde... Gök kuşağı zayıf kaldı senin renklerin karşısında... Taze bir yaprak gibiydin... Yeşildin... Açelyaydın pembeliğinle... Üzerine çiğ taneleri düşmüş sarı güldün... Kırmızıydın... Ateş gibi ve maviydin en çok bu renkle anmayı sevdim seni... Denize tutkundum ya... Denizi sensiz seni denizsiz düşünemezdim... Seni severken dünyayı sevdim ben insanlarıda.... Kendime bile dar gelirken içinde herkese yer olan bir hayatın sahibiydim artık... En kızgın en tahammülsüz olduğum anlarda bile seni düşünmek yetti bana... İçimdeki sevinç yüzüme yansıdı... Güldüm... Beni öyle güldüren senin sevgindi ve ben kaygısız içten gülüşün nedemek olduğunu, nasıl güzel bir şey olduğunu anladım... seninle... Her şeye rağmen sevdim... Elimden tuttuğunda... Patlamaya hazır bir volkan gibi hissederdim kendimi... Menzil sendin ve o menzile ulaşmak isteyen için önüme çıkan her şeyi yok edebilirdim... Sana ulaşmamı engelleyecek her şeyi eritirdim kül ederdim.... Sana ulaştığımdaysa sakin bir göle dönüşürdüm ve o göle bir tek sen gire bilirdin... Sevdiğim... Hayrandım ya her halin çekti beni... Duruşun, uyuman, gülmen, kızman, şaşkınlığın, saflığın, kurnazlığın, çocukluğun, olgunluğunu sevdim... Sesini de sevdim suskunluğunu da... Küçük oyunlarını, kaprislerini, sitemlerini, korkularını da sevdim... Seni ve o doyumsuz sevdanı.... Uçarı sevdanı anlatacak kelime bulamadım çoğu zaman... Sığmadın cümlelere ve hiç bir cümle seni yeterince tarif edecek kadar derin olmadı.... Seni severken yorulmadım çünkü sen yaşam kaynağımdın... Her gün yenilendim seninle çoğaldım, büyüdüm.... Eksik neyim varsa tamamlandı... Ölmeyecektim çünkü sen ölmezliğin ta kendisiydin... SEVDİM ÖTESİ YOK Şair : Medya Emre KILIÇ