ANNEME ACILARIMLA 1
( Bir Levent ÜRÜN acısalıdır )
İşte sende gittin,
gittin acılarla bilinmeze,
ugratılarak hüzünlere,
yaşamın gölge kısmında,
kaybolarak gittin.
Oradada bu ülkedeki gibi,
acılara esir ediyorlar mı...
Anne,
ben yine umudun peşindeyim.
ama acılarda benim peşimde hep.
Çekerken acıları insanlık,
mutlulugu yakıştıramaz oldum kendime.
Ekmekler,
kan,haram kokuyor.
İnsanlar,
sahtelik,kahpelik saçıyor.
Dogmak kolay,
lakin asıl yaşamakmış olay.
Başkaldırıyorum artık anne!
Senin sessiz isyanlarını duyardım hep,
sen bana aldırma derdin
ama artık duymuyorum.
Ölmek için yaşıyorum anne,
acı çekmek için varım sanki.
Acılarımla geliyorum bende,
gülmeyen yüzünle,
yüregimin sancılarıyla,
yok edilmişlikle geliyorum yanına.
Sevinsem öldügüne,
kızar mısın anne,
her gün ölmektense,
acılarını görmektense.
Yüzün gülmedi,
biliyorum güldüremedim,
kendimide.
Geceler arkadaşım,
beni saran annem oldu.
Benim sevgilerimi,
yüregimden çıkarmaya çalışıyorlar anne.
Umudumu dahi umutsuz bıraktılar.
Umudu bile yasaklanmışlardanım...
Saygılar,sevgiler ve acılarımla...
Levent ÜRÜN ESERLERİ TELİF HAKKI İLE KORUNMAKTADIR.
İZİNSİZ YAYIMLANMASI VE İSİM DEĞİŞİKLİĞİ HALİNDE;
ACİLEN VE MECBUREN,HUKUKİ YOLLARA YÖNELİNECEKTİR...
( Not ;
Bu şiir Yazarın sitesinden izinle alınmıştır...)
Şair : ozan ve umut | |
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder