Celal Vardar

Azraya Mektubumdur

Zaman dedikleri Düşman gibi ilerliyor torunum Göz açıp kapayınca Sen yedi yaşına basarsın Ben su içinde yetmişi omuzlarım Zaman düşman gibi ilerlesin Çıkıp gideriz kırlara Ben karınca şiiri yazarım Zeytin ağaçlarına Sen resimler yaparsın Kağıt fenerli, çingene pembeli resimler Güle oynaya asarız yıldızlara Zaman düşman gibi ilerlesin Hiç aklından çıkarma Yarınlar bizim Güzelim Şair : Celal Vardar

Abdurrahim Karakoç

Bayramlar hürmetine

Çift bayram tanırız ışıktan, nurdan Birisi Ramazan, birisi Kurban... Ya Rab, bayram eyle bayramımızı Yıka gönülleri kirden, çamurdan Şair : Abdurrahim Karakoç

Abdurrahim Karakoç

Aynaların ötesi

Her ne kusur varsa geçen zamanda; Suçsuzdur aynalar, ela gözlü yar Mecnunlar Mevlayı bulursa canda, El olur Leylalar ela gözlü yar Güzel açar güzelliğin sergisin Gün ağartır kara saçın örgüsün... Muhabbet faslında ölüm türküsün Kim söyler, kim çalar ela gözlü yar Estikçe iş çıkar işin içinde; Gençliğin hasret yer sevda göçünde Bilmez misin, dört mevsimin üçünde Kar olur yaylalar, ela gözlü yar Alı al, yeşili yeşilde ara; Ahirete gider kalbdeki yara... Ne yapsan bir daha çıkmaz dallara, Dökülen ayvalar ela gözlü yar Vakit dolar, nakit biter kasanda... Sevda bir kitaptır gönül masanda; Okusan da olur, okumasan da... Kapanır sayfalar ela gözlü yar Şair : Abdurrahim Karakoç

Abdurrahim Karakoç

Mihriban

Sarı saçlarına deli gönlümü Bağlamıştın,çözülmüyor mihriban Ayrılıktan zor belleme ölümü Görmeyince sezilmiyor mihriban Yar,deyince kalem elden düşüyor Gözlerim görmüyor aklım şaşıyor Lambada titreyen alev üşüyor Aşk kağıda yazılmıyor mihriban Önce naz sonra söz ve sonra hile Sevilen seveni düşürür dile Seneler asırlar değişse bile Eski töre bozulmuyor mihriban Tabiplerde ilaç yoktur yarama Aşk değince ötesini arama Her nesnenin bir bitimi var ama Aşka hudut cizilmiyor mihriban Boşa bağlanmış bülbül gülüne Kar koysan köz olur aşkın külüne Şaştım karabahtım tahammülüne Taşa çalsam ezilmiyor mihriban Tarife sığmıyor aşkın anlamı Ancak çeken bilir bu derdi gamı Bir kördüğüm baştan sona tamamı Çözemedim çözülmüyor mihriban Şair : Abdurrahim Karakoç

Açelya Aksoy

Umrumda Değil

Umrumda değil Bütün herkes karşı çıksın isterse Yeter ki sen sev beni İsterse bütün dünya gelsin üstümüze Yeter ki sen Benim gözlerimden Ayırma gözlerini Umrumda değil Savaş çıksın isterse Dağlar , denizler , yollar aramıza girsin Yeter ki uzaklarda , düşlerinde Senin kalbin Hep beni sevsin Umrumda değil Uçurumlar ayırsın yollarımızı Hiç üzülmeyeceksin Yüreğimizi sarsa da hasret sızısı Biliyorum Tüm kalbimle inanıyorum Sen hep beni seveceksin Şair : Açelya Aksoy

Ömer Faruk Toprak

Ateşe Dönük

Gecede ayaklarım ağır kurşun mafsallarım Yürüyorum bir dağ yolunda ateşe dönük Biraz yaklaşır mısın kır çiçeğim öksüz papatyam Silahsızım çevrilmişim yalnız sana anlatacağım İşte ateşledim cigaramı bir soluk aldım Tütün bastım yarama tuz koydum çaresiz Oysa damarlarım vuruyor dağ başlarına Eritiyor karanlığı ilkin gözlerin sonra dudakların Yanan cigaramın dumanında görüyorum seni Hep onsekiz Ağustos hep kızgın bir bakır Sonra bir Akdeniz sabahı aydınlık yüzün Rüzgarlı bir denizle kolkola kıyıda sen Kırık bir aynanın parçalarında sen İlkin saçlarını görüyorum tanıyamıyorum Sonra yüzünü dönüyorsun biraz Temmuz güneşi Öyle bir siluetin olmalı rüzgarda biraz sarı Tek tek ufak ufak çizgiler kağıtta Eğilirim suya yaprakların arasından bakarım Yüzünün bir yanı başlar konuşmaya Omuzumu sarsıyor anılar yürüyelim biraz Kolay mı çılgınlıklara yürek tutmak Biraz zehir sert içki sonra bir yudum soda Bir soluk bir soluk daha tut beni düşeceğim Yaklaştırıyor uzaklardan gelen bir türkü Önce seni sonra bir kenar mahalleyi İki saattir karamsarım ayakta duramıyorum Dolduracağım sabaha yaklaşırken dağ başında Mavi bir demir kadar sert olacağım Şair : Ömer Faruk Toprak

İlhan Görgülü

Olmuyor

Sevemedik kimseyi kolayca , Olmadı istenilen yar olmayınca , Tam bulduk derken , Geç kaldığımızı farkettik aniden. Gönlünü kaptırmış başka birisine , Dostça bakıyormuş ilişkimize , Bilmiyor ki sevgili , Acı çektiriyor hep bize. Başarılı bir geçmişimiz , ümit vaadeden bir geleceğimiz , Geniş ufkumuz , idealist kişiliğimiz , Doğru sözümüz , inanç kokan nefesimiz. Ama tek anlayamadığımız neden onun tarafından sevilememekteyiz. Ne istiyor anlamıyoruz , başkasında ne buluyor, Benden sürekli kaçıyor , dost kalalım diyor. Tamam unutalım olsun bitsin diyoruz ama , Yüreğimiz hiçde öyle söylemiyor.. Hep dert dinledik , hep sırdaş olduk , Yardım ettik , nese ve güven kaynağı olduk , Bazen abi, bazen kardeş , bazen arkadaş olduk. Birazda olsa yaralara merhem olduk , Ama kendi duydularımıza malup olduk. Şair : İlhan Görgülü

Necip Fazıl Kısakürek

Aynalar yolumu kesti

Aynalar, bakmayın yüzüme dik dik; İşte yakalandık, kelepçelendik! Çıktınız umulmaz anda karşıma, Başımın tokmağı indi başıma. Suratımda her suç bir ayrı imza, Benmişim kendime en büyük ceza! Ey dipsiz berraklık, ulvi mahkeme! Acı, hapsettiğin sefil gölgeme! Nur topu günlerin kanına girdim. Kutsi emaneti yedim, bitirdim. Doğmaz güneşlere bağlandı vade; Dişlerinde, köpek nefsin, irade. Günah, günah, hasad yerinde demet; Merhamet, suçumdan aşkın merhamet! Olur mu, dünyaya indirsem kepenk: Gözyaşı döksem, Nuh tufanına denk? Çıkamam, aynalar, aynalar zindan. Bakamam, aynada, aynada vicdan; Beni beklemeyin, o bir hevesti; Gelemem, aynalar yolumu kesti. Necip Fazil, Cile 1956 Şair : Necip Fazıl Kısakürek

Özdinç Barbaros

Zaten Yoksun

düşünüyorum seni, birden geliyor aklıma bakışların, gülüşün, cilveli kaçamak boyun büküşün. Ansızın seni ilk öpüşüm geliyor dudaklarıma, nasıl yaptım hala anlamıyorum. Yokluğun beliriyor yalnızlığımda neden sonra. Kapatıyorum kendime günü. Son ümitlerim de sende kaldı. Sende kaldı sevecenliğim, türkülerim, şarkılarım, renklerim, son çocukça yaşamalarım. Sana sevdanın koluna sarılmak, bana önceden yazılmış diyaloglar dokunuşlar, içi boş ve sevgisiz tenler var artık. Yaşamak özlemi ancak karanlık ormanların sisleri kadar net. Korkusu karanlıkta koşmanın yalnız gecelerde beni uyutmayan. Nerede yollar, ya kocaman bir çukursa koştuğumun sonu? Bilmeden nelere komik, nelere gözyaşı günlere uyanmak. Zormuş zorbalarla bir olup günü yaşamak. Anlamadım daha milyonca gerçeği ama, bildiğim şu ki zaten yoksun. Beyazların esir ettiği güzellik ve saflık senin çaresiz acizliğinde kaldı. Bana uzak oldu sevda. Sevdam ayaklarda, sevdam ellerin kahkahalarına tükürük oldu. Bedelini ödemeliyim herşeyin, dünya sevilen insanlara kalmalı. Sevdaları anlatmak sevda çekene düşmeli, ama boyuna susar sevda duyamazsın. Kim duyar ki içe akan gözyaşlarını, sessizce haykırılan ahı? Bilemezsin. Ki zaten yoksun. Geldiğim heryerde artık kimseye soramam seni. Şair : Özdinç Barbaros

FURKAN ÇIRAK

ZAMAN

Zaman, karşı gelemezsizsin asla, Yapamazsın onsuz hayatta asla. Can bedendeyken ister bir mutluluk, Zamanı neden sürekli unuttuk. Sen olma sakın zalimle yan yana, İyilik hayatta bunu unutma, Her yara gönül verip boş boş yatma, Zamanı neden harcadık her yana. Dünyada var sürekli bir sıkıntı, Para mı,ünvan için mi bıraktı. Olmasada yakınların yanında, Zamanı neden kullandık boşuna. Hep hatırla,saygılı ol heryerde, Terbiyeni layıkıyla kanıtla. İyi ol kötü olma her mevlide, Ver hayatını doğruluk adına, Zamanı neden zorladın bu yola. Anlıyorsun şuan beni, Kızıyorsun kendine,neden diye, iyi olmalısın severim seni,, Doğruyu araştır sen,üzme beni, Zamanı kullan kendini kahretme. Sivaslı ne yapa da seni üze, Güvenme her dike düze, Dostun için ne yaptın sor kendine, Her kızı kendine yarin bellemme, Zamanla insanları hiç kahretme FURKAN ÇIRAK

ESMERAY İZMİR

ZOR OLAN

BAZEN ŞÖYLE BİR DURUYORUM HIZLA AKIP GİDEN HAYATIMIN ORTASINDA. DURUYORUM DA DÜŞÜNÜYORUM; ACABA....??? NEDİR BU \ACABA\NIN İÇİNDEKİ KEDER? NİYE DURUP DURUP BİRİLERİNİ SEÇER? NEDİR BİLİYOR MUSUN DÜŞÜNCEMDEKİ ŞÜPHE VE EMİN OLAMAMA? SORARIM HEP KENDİME HAYATIN NERESİNDEYİZ, VE KİM BİLİR NE KADAR DAHA KALDI BELİRSİZ SÜREMİZ? KALP KIRMAMAK İÇİN GAYRETİMİZ SEBEPLİ Mİ GEREKSİZ Mİ BİLİNMEZ. SONUNDA KİMBİLİR NEREYE GİDECEĞİZ? YALNIZLIK MI SENSİZLİK Mİ BENİ BÖYLE İNCİTEN? HANGİSİ DAHA ZOR DİĞERİNDEN? DÜRÜST OLMAMGEREKİRSE SENSİZLİK BİR YERE KADAR AMA EN ZORU TABİİ Kİ;YALNIZLIK OLURDU Şair : ESMERAY İZMİR

Sunay Akın

Kova Kaleci

Yedi kova su yeterliydi Sivas?taki ateşi söndürmek için Oysa her biri Devlet dairez-sindeki kovaların Üstüne yazılı Altı harfli bir sözcüktü yangın Yedinci kova Taşar engellenemez biçimde Çünkü emekçilerin alın teriyle doludur İşte buyüzden Sinek ölüleri üstünde yüzemez Futbol takımında mahallenin Kova kaleciydi lakabım İlk kez sevinecektim buna Ama yalnızca Avuçlarıma alabildiğim suyu Bir kova gibi sivas?a taşıyamadım G harfi boştur yangın kovalarının Ki ortaya çıkar Dolu olarnları okununca Madımak otelinin merdivenlerinde Kurtulmayı bekleyenler için Verilen karar: yan ın Ve başında anladım ki bir kuyunun İpin ucunda Derinlerdeki suya uzanan Birer kova gibiydiler Yangınrları söndürmek isteyen Darağacına asılı devrimciler Şair : Sunay Akın

Yusuf Değirmenci

ARARIM

Sevenim olmadı bilmem ki neden Ben ölemem sevilmeden,sevmeden Arıyorum köy kasaba demeden Kalbimin içinde yari ararım Sararan gülümü kimse dermedi Şefkat göstermedi,sevgi vermedi Halimi hiç kimseler sormadı Benliğimi unuttum beni ararım Yalan dünya geniş midir,dar mıdır Bu inleyiş feryat mıdır zar mıdır Yaşam gerçek midir,zaman var mıdır Bu günü yitirdim,dünü ararım Şair Yusuf Değirmenci Şair : Yusuf Değirmenci

orhan arslan

Adıyaman nemrut

Adıyaman nemrut nemruttan seslendim ben Adıyaman a ne güzel bakılır nemruttan güneşe aya mucize bir eser bırakmışlar dünyaya örnek bir dağdır nemrut bütün dünyaya karakuş tümülüsü cendere köprüsü nemrutun kahtanın adıyamanın öyküsü vardır bunların her zaman türküsü örnek bir dağdır nemrut bütün dünyaya gelin görün gidin söyleyin yüksekliğini serinliğini güneşin güzelligini bütün dünyanını burada birleştidigini örnek bir dağdır nemrut bütün dünyaya Orhan arslan Adıyaman 05 05 2009 orhanares@hotmail.com Şair : orhan arslan

Nazım Hikmet

Büyük İnsanlık

Büyük insanlık gemide güverte yolcusu tirende üçüncü mevki şosede yayan büyük insanlık. Büyük insanlık sekizinde işe gider yirmisinde evlenir kırkında ölür büyük insanlık. Ekmek büyük insanlıktan başka herkese yeter pirinç de öyle şeker de öyle kumaş da öyle kitap da öyle büyük insanlıktan başka herkese yeter. Büyük insanlığın toprağında gölge yok sokağında fener penceresinde cam ama umudu var büyük insanlığın umutsuz yaşanmıyor. Şair : Nazım Hikmet

Nazım Hikmet

Ben Senden Önce Ölmek İsterim

Ben senden önce ölmek isterim. Gidenin arkasından gelen gideni bulacak mı zannediyorsun? Ben zannetmiyorum bunu. Iyisi mi,beni yaktırırsın, odanda ocağın üstüne korsun içinde bir kavanozun. Kavanoz camdan olsun, şeffaf, beyaz camdan olsun ki içinde beni gorebilesin Fedakarliğimi anlıyorsun vazgeçtim toprak olmaktan, vazgeçtim çiçek olmaktan senin yanında kalabilmek için. Ve toz oluyorum yaşiyorum yanında senin. Sonra, sende ölünce kavanozuma gelirsin. Ve orada beraber yaşarız külümün içinde külün ta ki bir savruk gelin yahut vefasız bir torun bizi ordan atana kadar... Ama biz o zamana kadar o kadar karışacağız ki birbirimize, atıldığımız çöplükte bile zerrelerimiz yan yana düşecek. Toprağa beraber dalacagız. Ve bir gün yabani bir çiçek bu toprak parçasndan nemlenip filizlenirse sapında muhakkak iki çiçek açacak : biri sen biri de ben. Ben daha ölümü düşünmüyorum. Ben daha bir çocuk doğuracağım Hayat taşıyor içimden. Kaynıyor kanım. Yaşayacağım, ama ,çok, pek çok, ama sen de beraber. Ama ölüm de korkutmuyor beni. Yalnız pek sevimsiz buluyorum bizim cenaze şeklini. Ben ölünceye kadar da Bu düzelir herhalde. Hapisten çıkmak ihtimalin var mı bugünlerde? Içimden bir şey : belki diyor. Şair : Nazım Hikmet

Nazım Hikmet

Açların Gözbebekleri

Değil birkaç değil beş on otuz milyon aç bizim! Onlar bizim! Biz onların! Dalgalar denizin! Deniz dalgaların! Değil birkaç değil be on 30.000.000 30.000.000! Açlar dizilmiş açlar! Ne erkek, ne kadın, ne oğlan, ne kız sıska cılız eğri büğrü dallarıyla eğri büğrü ağaçlar! Ne erkek, ne kadın, ne oğlan, ne kız açlar dizilmiş açlar! Bunlar! Yürüyen parçaları o kurak toprakların! Kimi kemik dizlerine vurarak yuvarlak bir karın taşıyor! Kimi deri... deri! Yalnız yaşıyor gözleri! Uzaktan simsiyah sivriliği nokta nokta uzayıp damara batan kocaman balı bir nalın çivisi gibi deli gözbebekleri, gözbebekleri! Hele bunlar hele bunlarda öyle bir ağrı var ki, bunlar öyle bakarlar ki!... Ağrımız büyük! büyük! büyük! Fakat artık imanımıza inemez tokat! Demirleşti bağrımız, çünkü ağrımız 30.000.000 deli gözbebekleri! Gözbebekleri! Ey beni ağzı açık dinleyen adam! Belki arkamdan bana bu kalbini haykırana -kaçık- diyen adam! Sen de eğer ötekiler gibi kazsan, bir mana koyamazsan sözlerime bak bari gözlerime; bunlar: Deli gözbebekleri! Gözbebekleri! Şair : Nazım Hikmet

Nazım Hikmet

Asya-Afrika Yazarlarına

Kardeşlerim bakmayın sarı saçlı olduğuma ben Asyalıyım bakmayın mavi gözlü olduğuma ben Afrikalıyım ağaçlar kendi dibine gölge vermez benim orda sizin ordakiler gibi tıpkı benim orda arslanın ağzındadır ekmek ejderler yatar başında çeşmelerin ve ölünür benim orda ellisine basılmadan sizin ordaki gibi tıpkı bakmayın sarı saçlı olduğuma ben Asyalıyım bakmayın mavi gözlü olduğuma ben Afrikalıyım okuyup yazma bilmez yüzde sekseni benimkilerin şiirler gezer ağızdan ağıza türküleşerek şiirler bayraklaşabilir benim orda sizin ordaki gibi kardeşlerim sıska öküzün yanına koşulup şiirlerimiz toprağı sürebilmeli pirinç tarlalarında bataklığa girebilmeli dizlerine kadar bütün soruları sorabilmeli bütün ışıkları derebilmeli yol başlarında durabilmeli kilometre taşları gibi şiirlerimiz yaklaşan düşmanı herkesten önce görebilmeli cengelde tamtamlara vurabilmeli ve yeryüzünde tek esir yurt tek esir insan gökyüzünde atomlu tek bulut kalmayıncaya kadar malı mülkü aklı fikri canı neyi varsa verebilmeli büyük hürriyete şiirlerimiz Şair : Nazım Hikmet